Tis weer hommeles in het achterafzaaltje waar de van invallen levende zijn kunsten pleegt te vertonen. Veel lekt en hinkt, en de huur, aan wie ook weer?, is nog niet voldaan. Waarom staat moeder ons eigenlijk niet meer bij? Persoonlijke en collectieve wanhoop gaan applausloos in elkaar over. De rest lijkt geschiedenis. Geheel in stijl hiermee vertaalde Kievenaar van de jonge Engelse dichter Caleb Klaces de Sebaldiaanse cyclus Katten in vuur en vlam.
