Beneden zie ik het asfalt van het parkeerterrein aan de achterkant van het hostel. Niemand zal me zien springen. Acht verdiepingen moet genoeg zijn om de val niet te overleven. Dit is de ideale plaats. Niemand die mij kan tegenhouden. Wil ik dit echt? Ik zie geen ander antwoord op al mijn vragen. Ik zie alleen maar een oplossing op dit moment. Wat is er toch met mij aan de hand? De tranen lopen over mijn wangen. Hoe heeft het zover kunnen komen dat ik zelfmoord als de enige oplossing zie. In Help mij! Depressie - mijn verhaal neemt Jasmijn van Laaren (pseudoniem, 1990) je mee door de zwartste periode van haar leven waarin zij worstelde met zichzelf.
