Een traumatische gebeurtenis op 12-jarige leeftijd, de meubelzaak van haar ouders volledig afgebrand. Margot de Ruiter heeft haar emoties en de worstelingen in het leven daarna beschreven in achttien gedichten, afgewisseld met inspirerende afbeeldingen. Haar gevoelens heeft ze in de gedichten tot de essentie teruggebracht: verlatenheid, verstoting, vernedering, uitsluiting, beschuldiging, eenzaamheid, verdriet. Maar ze laat ook de weg omhoog zien met de gedichten eigen weg, zielsverwant, ik en vrij. De gedichten gaan over de essentie van leven, de verbondenheid met anderen en met je eigen kern.
